Στην πρόταση που είχε κάνει ο χωριανός μας οδοντίατρος Αλέκος Χονδρός για την τύχη της ορεινής πατρίδας την επομένη του σχεδίου "Καλλικράτης" , αναφέρεται το παρακάτω άρθρο της καθημερινής εφημερίδας των Τρικάλων "ΕΡΕΥΝΑ" .
Διαβάστε το . Έχει ενδιαφέρον .
Οι δύο διαφορετικές απόψεις για «Καλλικράτη» .
Το πολιτικά αναχρονιστικό και η σύγχρονη πρόταση του κ. Αλέκου Χονδρού για την Αμφικτιονία Ορεινών Κοινοτήτων Πίνδου .
Από τη μία το πολιτικά αναχρονιστικό, με αναπαλαιωμένα, αλλά και παλιοκαιρισμένα, επιχειρήματα και από την άλλη μία τεκμηριωμένη πρόταση η οποία προσφέρεται για ουσιαστικό (πολιτικό) διάλογο. Δύο διαφορετικές απόψεις για τον «Καλλικράτη».
Η πρώτη είναι η πιο θορυβώδης. Τη συναντούμε σχεδόν καθημερινά στα ερτζιανά, στις σελίδες των εφημερίδων: Θέλουμε τόσους δήμους γιατί έτσι θέλουμε… Γιατί έτσι εξυπηρετούνται οι πολιτικές μας επιδιώξεις… Γιατί μέσω αυτών των σχημάτων θα υπηρετήσουμε καλύτερα τα δικά μας συμφέροντα… Γιατί έτσι βολεύουν καλύτερα οι πολιτικοί συσχετισμοί… Με μία επίφαση τοπικισμού προς αναζήτηση ευρύτερων συμμαχιών προωθούν αυτές τις προτάσεις στο όνομα πάντα της ανάπτυξης. Της ίδιας ανάπτυξης που οι ίδιοι που διαχειρίζονται τους σημερινούς δήμους και κοινότητες δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν .Η άλλη συζήτηση διαχωρίζει το μείζον από το έλασσον. Το πρόσκαιρο από το μακροπρόθεσμο όφελος. Οι εκπρόσωποι αυτής της άποψης η οποία προϋποθέτει ουσιαστικά επιχειρήματα που να αντέχουν σε σοβαρό πολιτικό διάλογο δεν είναι πολλοί. Η πρόταση του κ. Αλέκου Χονδρού για την Αμφικτιονία Ορεινών Κοινοτήτων Πίνδου είναι μία τέτοια άποψη – πρόταση η οποία τέθηκε ανοιχτά στο δημόσιο διάλογο τον οποίο σήμερα διευρύνει με το κείμενο – παρέμβαση που δημοσιεύεται στη σελίδα 22 της ΕΡΕΥΝΑΣ ο κ. Γιώργος Μιζάκης. Η συζήτηση για τον «Καλλικράτη» είναι αυτονόητο ότι πρέπει να γίνει και σε τοπικό επίπεδο. Το ζήτημα όμως είναι ποιο θα είναι το περιεχόμενο αυτής της συζήτησης; Σε ποια βάση θα γίνει αυτή η συζήτηση; Η βάση δεν μπορεί να είναι οι μικροκομματικές επιδιώξεις, οι προσωπικές φιλοδοξίες και οι ατομικές στρατηγικές ή οι στρατηγικές της πολιτικής παρέας για την πολιτική της επιβίωση. Η συζήτηση αυτή, ειδικά στη σημερινή συγκυρία, δεν αφορά τους πολίτες, δεν αφορά το αύριο των τοπικών κοινωνιών. Πολιτική δεν είναι να κάνεις τα αυτονόητα ή «μερεμέτια», αλλά οι τομές και οι γενναίες αποφάσεις, με διορατικότητα και χωρίς ιδιοτέλεια. Είναι η διαρκής αναζήτηση για μια καλύτερη ζωή, ένα καλύτερο αυριανό δήμο, μια καλύτερη χώρα. Πολιτική είναι ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι, η σύγκρουση με το παρελθόν και τα κατεστημένα συμφέροντα προς το δημόσιο όφελος. Αυτή την πολιτική θέλουμε. Αυτή την πολιτική έχουν ανάγκη οι τοπικές κοινωνίες και αυτή πρέπει να εξυπηρετηθεί μέσω του «Καλλικράτη».
Του Λάζαρου Μάμαλη .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου