Κρίμα . . . . . . .

 

 

 

 

ΚΡΙΜΑ για το παραπάνω αρπακτικό , το οποίο πλήρωσε με την ζωή του την επίθεση σε ενα κοτέτσι και την αρπαγή ενός Κόκορα .

ΚΡΙΜΑ βέβαια και για τον Κόκορα .

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΡΙΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ ΤΟΥ ΚΟΚΟΡΑ , Ο ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΕΙΧΕ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΟ .

Αλλά η ζωή στην φύση έχει τους κύκλους της .
Για άλλους καλούς , και για άλλους άσχημους .
Στην συγκεκριμένη ιστορία όμως όλοι ΧΑΣΑΝΕ . . . . .

Και λίγα λόγια για το αρπακτικό της φωτογραφίας .

Γερακίνα (Buteo buteo) .

Το πιο τυπικό αρπακτικό  της Ελλάδας. Όλοι θα έχουμε δει τη γερακίνα των δημοτικών μας τραγουδιών να γυροπετάει πάνω από αγρούς ή να κάθεται σε στύλους . Έχει μέτριο μήκος σώματος (51-57cm), άνοιγμα φτερών 118-140cm, με αετόμορφη σιλουέτα και ποικιλία αποχρώσεων στο φτέρωμα, με βασικό χρώμα το καφέ. Το πάνω μέρος του σώματός της είναι σκούρο καφέ ενώ το κάτω μέρος άσπρο με καφετιά στίγματα με διάφορες αποχρώσεις. Αρκετά συχνή στην Ελλάδα και ειδικά το χειμώνα, όπου έρχεται από βορειότερες χώρες. Αναπαράγεται σε ολόκληρη την ηπειρωτική χώρα και τα νησιά. Πρόκειται για είδος με μεγάλη προσαρμοστικότητα. Χρειάζεται πάντως κάποια ανοικτά μέρη με χαμηλή βλάστηση για να κυνηγάει αλλά και ψηλά δέντρα για να ξεκουράζεται και να χτίζει τη φωλιά της .
Πετάει δυσκίνητα, πολλές φορές στο ίδιο σημείο (επιτόπου). 
Η φωνή της είναι ένα κλαψιάρικο νιαούρισμα «βγιεε», συχνά παρατεταμένο ή ένας βραχνός και σύντομος κρωγμός .
Τρέφεται κυρίως με τρωκτικά αλλά και με ψοφίμια, έντομα, ερπετά, πουλιά. Εντοπίζει τα ποντίκια είτε γυροπετώντας πάνω από ανοιχτές εκτάσεις με τις πλατιές φτερούγες σε ανοιχτό V και την ουρά της ανοιχτή σα βεντάλια είτε επιτηρώντας από ψηλά ενώ μπορεί να περπατά ή να στέκεται καραδοκώντας στο έδαφος. Στη διάρκεια ενός έτους μπορεί να φάει μέχρι και 200-300 ποντίκια, επιτελώντας έναν σημαντικότατο ρόλο στον έλεγχο του πληθυσμού των τρωκτικών .
Τέλη Μαρτίου ή αρχές Απριλίου το θηλυκό γεννάει 2-4 αβγά τα οποία επωάζονται και από τους δύο γονείς διαδοχικά. Μετά από 33-35 μέρες βγαίνουν τα μικρά που πρωτοπετούν ύστερα από 40-45 μέρες .
Εδώ θα ήθελα κλείνοντας να αναφέρω δύο παραδείγματα αρνητικής δράσης του ανθρώπου. Το πρώτο έρχεται από την Αγγλία. Ως γνωστόν εκεί έχουν εξολοθρεύσει όλα τα μεγάλα αρπακτικά θηλαστικά (λύκους, αρκούδες κτλ) εδώ και δεκαετίες, οπότε θανατώνουν με πρόγραμμα τα ελάφια που ζουν ελεύθερα στα δάση για να ελέγχουν τον πληθυσμό τους. Αν δεν  το κάνουν, αυτά θα υπερβοσκήσουν τα δάση τους, με αποτέλεσμα να τα καταστρέψουν. Αυτό είναι ένα τυπικό παράδειγμα των λεπτών ισορροπιών που αν ανατραπούν δύσκολα αποκαθίστανται. Το δεύτερο αφορά την Αυστραλία και είναι στο άλλο άκρο της ανθρώπινης παρέμβασης. Εκεί οι έποικοι (κυρίως από Αγγλία) οι οποίοι ήθελαν να επιδίδονται στο προσφιλές χόμπι του κυνηγιού του λαγού, εισήγαγαν στο οικοσύστημα λαγούς που έφεραν από την πατρίδα τους. Επειδή όμως στην Αυστραλία δεν υπάρχουν αλεπούδες ή άλλοι φυσικοί θηρευτές-εχθροί του λαγού, αυτοί άρχισαν να αυξάνονται ανεξέλεγκτα, υπερβοσκώντας χορτολιβαδικές εκτάσεις, μετατρέποντάς τες σε έρημο.
Επειδή λοιπόν δεν έχουμε δυστυχώς ούτε τη σοφία της φύσης, ούτε και μπορούμε να αντιληφθούμε σε όλη την έκταση και το βάθος, τους μηχανισμούς και αυτοματισμούς της, θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στις παρεμβάσεις και στον τρόπο που επεμβαίνουμε στους μηχανισμούς  αυτούς. Σε ατομικό επίπεδο πρέπει να έχουμε αυξημένο αίσθημα ευθύνης για την προστασία του φυσικού μας πλούτου, αλλά και η πολιτεία από την πλευρά της θα πρέπει να στέκεται αρωγός και να αποζημιώνει άμεσα όσους έχουν υποστεί ζημιές από άγρια ζώα .