Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

Παλικαράκια στον ποταμό της Γκούρας .

Ο Λεωνίδας Οικονόμου γεννήθηκε το 1986 στην Αδελαϊδα της μακρινής Αυστραλίας , όπου οι γονείς τουείχαν πάει αναζητώντας καλύτερη τύχη . Οταν επέστρεψαν στην Ελλάδα , το 1994 , εγκαταστάθηκαν στη Νεράιδα (Γρεβενοσέλι) Τρικάλων , ένα από τα πιο ορεινά χωριά του νομού Τρικάλων , όπου ο πατέρας του έγινε κληρικός και διαδέχθηκε στην ενορία τον παπα-Θωμά Πλακιά . Η πρώτη γνωριμία με τη Νεράιδα , τον Ιούλιο του 1994 , ήταν για τον μικρό Λεωνίδα , πραγματικό σοκ , καθώς βρέθηκε σε έναν τόπο που δεν είχε καμία σχέση με την εικόνα που είχε πλάσει γι αυτόν . Ακουγε από τον πατέρα του πως η Νεράιδα βρισκόταν κάτω από τις ψηλές και απότομες κορυφές του Κριάκουρα και της Φούρκας , ανάμεσα στους άγριους ποταμούς Γρεβενίτη και Γκούρα , που ενώνονταν κάτω από το μοναστήρι της Αγίας Κυριακής , αλλά η εικόνα στο παιδικό μυαλό του δεν ανταποκρινόταν σε τίποτα με αυτό που είδε !

Ψάρεμα στους βίρους του ποταμού που κρύβονται οι πέστροφες

Ψάρεμα στους βίρους του ποταμού που κρύβονται οι πέστροφες .
Στην αρχή τίποτα δεν του άρεσε στο χωριό του πατέρα του . 
Σιγά - σιγά όμως , άρχισε να κάνει παρέα με τα λιγοστά παιδιά του χωριού και ξεχώρισε τον Βλησσάρη Χήτα , ο οποίος ανέλαβε να γνωρίσει στον ξένο τον τόπο του . Παιδί μιας οικογένειας κτηνοτρόφων , ο Βλησσαράκης, είχε μεγαλώσει στο χωριό . Και ως είναι φυσικό ήξερε σαν την τσέπη του τις ερημιές και τα ποτάμια , στα οποία από πολύ μικρός ψάρευε μαζί με τα άλλα παιδιά .
Εκεί οδήγησε τον Λεωνίδα και του έμαθε όλα τα μυστικά και τις γωνιές του τόπου . 
Ο Βλησσαράκης και η παρέα του τελικά ήταν που ενέπνευσαν στον Λεωνίδα μια βαθιά αγάπη για τη Νεράιδα . Ψαράδες και κυνηγοί είναι πρώτα απ όλα τα παιδιά εκεί πάνω .
Δέκα χρόνια αφότου γύρισε από την Αυστραλία ο Λεωνίδας , κατάφερε να μάθει τα πάντα για το ψάρεμα κοντά στον θείο του και γραμματέα της κοινότητας Γιώργο Οικονόμου . Στον Γρεβενίτη και την Γκούρα για ψάρεμα και κάποιες φορές και για κυνήγι . 
Ετσι έμαθε κάθε σημείο των ποταμών, όλους τους κυνηγότοπους για φτερωτά και για λαγούς . . . 

Ο Λεωνίδας (αριστερά) και ο Δημοσθένης (δεξιά) στην Γκούρα με όλη την αψηφησιά και τη ζωντάνια που τους χαρίζουν τα χρόνια τους


Ο Λεωνίδας (αριστερά) και ο Δημοσθένης (δεξιά) στην Γκούρα με όλη την αψηφησιά και τη ζωντάνια που τους χαρίζουν τα χρόνια τους .
Το ψάρεμα και το κυνήγι , λέει , ήταν ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσει την πατρίδα του και να έρθει κοντά στη μοναδική φύση της . Οι παλιότεροι λένε σήμερα πως ο Λεωνίδας ξέρει κάθε σημείο της Νεράιδας με το όνομά του , όλα τα μονοπάτια από το ποτάμι μέχρι τις κορυφές . Τα καλοκαίρια ο Λεωνίδας με τον Βλησσαράκη διοργάνωναν εκδρομές στον Ποτιστή , τα Βαργιάνια , ακόμα και στη μεγάλη τρύπα του Κριάκουρα , εκεί που ποτέ δεν λιώνει το χιόνι .
                                          
                                                                 Υπό βροχή . . .

Η παρέα των παιδιών ποαζάρει για να δει τη φωτογραφία ο απών Βλησσαράκης

Η παρέα των παιδιών ποζάρει για να δει τη φωτογραφία ο απών Βλησσαράκης .
Τώρα που λείπει ο Βλησσαράκης , ο Λεωνίδας πηγαίνει μόνος του για ψάρεμα κάθε φορά που βρίσκεται στο χωριό . Παίρνει το καλάμι του και πεταλούδα 20άρα και ανεβαίνει πότε την Γκούρα και πότε τον Γρεβενίτη . Η Γκούρα είναι ένας μεγάλος παραπόταμος του Ασπρου που πηγάζει από το οροπέδιο της Κωστηλάτας , πάνω από τα Θεοδώριανα . Δυο μεγάλα ρέματα , η δεξιά και η αριστερή Γκούρα , ενώνονται λίγο πιο κάτω από το χωριό και δημιουργούν τη Μεγάλη Γκούρα , η οποία έχει τα καθαρότερα και τα πιο κρύα νερά από όλους τους παραποτάμους του Αχελώου . Σε αυτό το γεγονός οφείλεται και η πυκνή παρουσία της άγριας πέστροφας , η οποία καταφέρνει και ανεβαίνει σχεδόν μέχρι την καμάρα , το παλιό πέτρινο γεφύρι που βρίσκεται λίγο πιο πάνω από τον χορταριασμένο βακούφικο μύλο του χωριο ύ. Η Γκούρα είναι ένα δύσκολο , απότομο ποτάμι , που κατεβάζει τα νερά του θαρρείς σκαλί - σκαλί από το απότομο βουνό . Τα «σκαλιά» αυτά είναι μεγάλοι βιρο ί, ανάμεσα σε μεγάλες πέτρες , όπου βρίσκουν καταφύγιο τα ψάρια . Οσο δύσκολο όμως και αν είναι , ο Λεωνίδας θεωρεί παιχνιδάκι το ανέβασμα της Γκούρας . Ανάλογα με τον καιρό , καταφέρνει πάντα να πιάνει από πέντε μέχρι δέκα μεγάλες πέστροφες .
Με την ευλυγισία που του δίνει η ηλικία του , καταφέρνει και σκαρφαλώνει σε όλες τις όχθες , πηδάει χωρίς δυσκολία όλους τους βιρούς , και περπατάει με άνεση ανάμεσα στα πλατάνια και τις πυκνές ιτιές .
Στις τελευταίες ημέρες του περασμένου μήνα , ο Λεωνίδας πήγε στη Νεράιδα για το τελευταίο ψάρεμα της χρονιάς . Αψηφώντας τη δυνατή βροχή , μπήκε με το καλάμι του στην Γκούρα . Μπορεί βέβαια να μην είχε παρέα τον Βλησσαράκη , αλλά ήταν μαζί του η αδελφή του Βλησσαράκη Μαρία με τη φίλη της Κατερίνα Καρακώστα . Μέσα στη βροχή λοιπόν η παρέα των νεαρών κατάφερε πέντε πέστροφες .
Την πρώτη φορά που συνάντησα τον Λεωνίδα και τον Βελισσάριο , ήταν την Πρωτομαγιά του 2003 , όταν περπατώντας από τη Νεράιδα προς τη Λαφίνα από το παλιό μονοπάτι , τους βρήκα με τα καλάμια τους να ψαρεύουν δίπλα στην παλιά , ξεχασμένη γέφυρα του Γρεβενίτη . Είχαν πιάσει δυο μικρές πέστροφες και καμάρωναν για την πρώτη επιτυχία τους εκείνη την άνοιξη .
Τους ζήτησα να τους βγάλω μια φωτογραφία για το βιβλίο «Ορεινή Πατρίδα» , που έφτιαχνα εκείνο τον καιρό και δέχθηκαν αμέσως . Από τότε πέρασαν τέσσερα χρόνια και ο Λεωνίδας σπουδάζει Τηλεπληροφορική στην Αρτα , ενώ ο Βλησσάρης υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία στην Κύπρο , γεγονός που τον κρατάει μακριά από τη Νεράιδα και βεβαίως μακριά από την παρέα του Λεωνίδα . Ο τελευταίος τον περιμένει πώς και πώς να γυρίσει , για να ξαναρχίσουν πάλι τις εξορμήσεις στα ποτάμια , τις εξοχές και στις κορφές της μικρής τους πατρίδας .

ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟ: Ηλίας Γ. Προβόπουλος .

Δεν υπάρχουν σχόλια: