Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Μεγάλη επιτυχία της θεατρικής παράστασης " Η ΤΖΟΥΜΕΡΚΙΩΤΙΣΑ ΜΑΝΑ " .


Η παράσταση δόθηκε από τον Σύλλογο Ηπειρωτών Ηλιούπολης στο Δημοτικό θέατρο Ηλιούπολης στις 12.12.12 .
Αυτός ο κακόπαθος, αλλά περήφανος τόπος, το Τζουμέρκο, κρατάει στον κόρφο του μια αληθινή και ατόφια παράδοση. Την παράδοση αυτή έχουμε χρέος να τη διατηρήσουμε και να την κληροδοτήσουμε ακέραια στις ερχόμενες γενιές.
Κι όταν μιλούμε για ακεραιότητα της παράδοσης εννοούμε, φυσικά, πρώτα να μπορέσουμε να την προσαρμόσουμε στα σημερινά δεδομένα. Διαφορετικά αναιρούμε το κύριο χαρακτηριστικό της, τη ζωντάνια της.
Η ζωντάνια, η δυνατότητα της παράδοσης να προσλαμβάνει, να αποβάλει και να μεταπλάθει παραδοσιακά στοιχεία προκειμένου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας.


Και για να πετύχουμε κάτι τέτοιο είναι ανάγκη να επικοινωνήσουμε με τα πρόσωπα που τη δημιούργησαν και να αφομοιώσουμε τις αξίες πάνω στις οποίες αυτή θεμελιώθηκε. Τζουμερκιώτισσα μάνα και Τζουμερκιώτικη παράδοση ταυτίζονται ΑΠΟΛΥΤΑ!!!
Αν έζησε το Τζουμέρκο και έθρεψε γενιές ολόκληρες και απόδιωξε όλους τους σιαταναρέους, φασίστες επιδρομείς και κατακτητές, εντός και εκτός εισαγωγικών, έβαλε πλάτη η Τζουμερκιώτισσα μάνα . Όμορφη, αγία και σεπτή αντιμετώπισε και ξεπέρασε τις δοκιμασίες και τις περιπέτειες ψύχραιμα, αξιόπρεπα, με άγρυπνη τη συνείδησή της, που όριζε το ύψος και το ήθος της ύπαρξής της. Κράτησε τα μυστικά της ψυχής του λαού μας, τα σμίλεψε με ομορφιά και τα βάφτισε στη γλύκα που εκπέμπει ο αντίλαλος της Τζουμερκιώτικης φυσικής μελωδίας.
Μπροστά στην πανδαισία της φυσικής και μελωδικής χαρμονής του τόπου τους, στάθηκαν οι Τζουμερκιώτισσες παντεπόπτριες και διαφεντεύτρες της ολόφωτης και απρόσμενης ομορφιάς.
Αυθεντική, ατόφια, αφκιασίδωτη και αγνή και με το άρωμα της ελληνικής λεβεντιάς στην καρδιά και στο κορμί της εξέπεμψε έναν αυτογενή δυναμισμό ανθρωπισμού και μάγεψε φανερώνοντας την ακμή και την αρχοντιά της τζουμερκιώτικης ψυχής.


Με ψυχή αγνή, ταπεινή και άδολη σε φύση πλανεύτρα και γη σκληρή, ιδιότροπη και ανυπάκουη στο αλέτρι και στο τσαπί μπάζωσε τις ρίπες κι έφκιαξε τα χωραφάκια της, «φτενά χωράφια κρατημένα σε πεζούλια…», όπως είπε και ο Τζουμερκιώτης ποιητής μας Γιώργος Κοτζιούλας, μα με σεβασμό στη φύση και στην Δημιουργία.
Και με όλα αυτά και άλλα αναρίθμητα προβλήματα άντεξε, δόμησε την Τζουμερκιώτικη κοινωνία, αντιμετώπισε εισβολείς -παντός είδους- και δίδαξε ανθρωπισμό, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΖΟΥΜΕΡΚΙΩΤΙΚΟ ΗΘΟΣ .
Τα χέρια της ήταν πάντα χρυσωμένα και το τίμιο πρόσωπό της λαμπερό και χαρούμενο, γιατί βουνόζωστη καθώς ήταν απολάμβανε την ψύχρα του βοριά και το θερμό φιλί του μοναδικού - Τζουμερκιώτικου ήλιου.
Αν τιμάμε την Τζουμερκιώτισσα μάνα, είναι γιατί η ιστορία και το παράδειγμά της, έχει πολλά να μας προσφέρει, όχι μόνο στους Τζουμερκιώτες και τις Τζουμερκιώτισσες, αλλά σε όλους .
Η σημερινή πραγματικότητα στα Τζουμέρκα είναι τουλάχιστον καταθλιπτική. Η εσωτερική μετανάστευση και η πλειοδοσία των πολιτικών στον διορισμό, ερήμωσαν τα Tζουμέρκα. Ερημιά παντού. Και αυτή η ερημιά έχει και τη μετενέργειά της στον πολιτισμό.


Δεν κατοικούνται πλέον τα Τζουμέρκα από παραγωγικές ηλικίες και ως εκ τούτου δεν παράγεται και δεν προάγεται τοπικός πολιτισμός.
Πολιτιστικά άφωνα και άλαλα υπέκυψαν στον αρμαγεδόνα του υλοζωισμού, που χτύπησε την πόρτα συλλήβδην της ελληνικής κοινωνίας και την παραβίασε με το αποκριάτικο προσωπείο της δήθεν προοδευτικότητας και του ξενότροπου και ξενόφερτου μιμητισμού.
Οι σημερινοί καιροί έχουν χάσει κάθε γεύση από το παρελθόν, η αξία του οποίου δεν αναγνωρίζεται . Αγωνίζεται και αντιστέκεται με δυσμενείς συνθήκες η Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία Τζουμέρκων , για να σώσει πολιτιστικά ό,τι σώζεται. Με μεγάλη επιτυχία θα έλεγα. Αν η προσπάθειά μας προσέφερε κάτι σ’ αυτή την υπόθεση –το ομολογούμε- είμαστε απόλυτα ευτυχισμένοι.
ΓΙΑΤΙ ;  
Στις σημερινές δύσκολες -απαράδεκτα δύσκολες- συνθήκες, εάν δεν νοηματοδοτήσουμε τη ζωή μας πάνω σε ακέραιες και δοκιμασμένες αξίες και αρχές, θα μας πνίξει η κατεβασιά, που ασφαλώς είναι απείρως χειρότερη κι από αυτή του Αράχθου. Εάν δεν αντισταθούμε και δεν δώσουμε απάντηση ουσιαστική και με περιεχόμενο, θα ωχριά η κατεβασιά του Ταμερλάνου και του Τσεγκίς Χαν μπροστά στην επαπειλούμενη καταστροφή. Η Τζουμερκιώτισσα μάνα μας δείχνει το δρόμο.
Μέσα στη φθισικιά «ενεργητικότητα» της Αθήνας, παρέα με τον πανζουρλισμό που μεταφράζεται σε χαράτσια, δόσεις, κουτσουρεμένες συντάξεις, ενέργειες, μετενέργειες και προβλήματα μέχρι «τω δόξα πατρί», καλούμαστε να χαμογελάσουμε, να «βιοπαλέψουμε με το βίο της ζωής», όπως έλεγε και ένας καλόβουλος χωριανός μου, να ονειρευτούμε ∙ τουτέστιν να ζήσουμε. Λιωμένα όνειρα, μαδημένες ελπίδες, πεθαμένα χρόνια… Τα Τζουμέρκα μας δίνουν απάντηση.
Γιατί κάπου στο βάθος του μυαλού μας παραμένει η καλοκαιρινή ραστώνη, τα πανηγυριάτικα ακούσματα, το αχολόγημα της κλαρινόπληκτης λουλουδιασμένης ιτιάς, τα απίστευτα τσιμπούσια, οι μοναδικές τζουμερκιώτικες πίτες, οι ατέλειωτες συζητήσεις κάτω απ’ τα Πλατάνια, η τσιπουροκατάνυξη, ΟΛΑ ΑΥΤΑ, τέλος πάντων, που μας κάνουν να πιστεύουμε και να διαλαλούμε το αξίωμα : Τα Τζουμέρκα δεν τελειώνουν!
Η μεγάλη διαφορά !


Είναι άλλο να τσουρουφλίζεσαι στο πρωτευουσιάνικο «τηγάνι» κι άλλο να βρίσκεσαι στα Τζουμέρκα. Κάτω σου γκρεμοί, χαράδρες, πλατάνια, τσερμιτζέλες, πουρνάρια κι ανάμεσα ο Άραχθος. «Ο Άραχθος, σα να τινάχτηκε κάτω από μια πέτρα της Πίνδου, φίδι και ιχθυοειδές με λυγερά λέπια και γυρίσματα.
Από ψηλά κάνει σινιάλα στη Θεσσαλία, αφρίζει κάτω από έλατα και καστανιές και τελειώνει σχεδόν αθλητικός, πάντα έφηβος». Γ. Δάλλας Εκεί, να μπλατσιαράς και να θαραπαύεται η ψυχούλα σου. Πάνω σου, πιάνοντας τα έλατα να νομίζεις πως πιάνεις τον ουρανό! Χαίρεσαι τον αέρα, νιώθεις την ύπαρξη και τη δημιουργία!
Ο άνεμος πάντα γλυκός χαϊδεύει τα χρυσοπράσινα έλατα∙
και μια ατέλειωτη δροσιά κοιμίζει τα τζουμερκιώτικα φαράγγια.
Τα Τζουμέρκα, που κρατούν στον κόρφο τους μια απίστευτη και μοναδική παράδοση, σμιλεμένη -χρόνια τώρα- με καημό, περίσκεψη και πίστη στον άνθρωπο.
Ποτάμια ο ιδρώτας, ατέλειωτο το συναίσθημα και η πίστη στον αγώνα για κάτι καλύτερο. Αυτή την παράδοση εμείς οι Ηπειρώτες δεν την ξεχνάμε. Την τιμούμε. Ευχαριστούμε όλους και όλες για την παρουσία τους και τη συμμετοχή τους στην προσπάθειά μας να ανάψουμε ένα κεράκι στην μάνα του Τζουμέρκου. Σ’ αυτή τη γυναίκα που κράτησε στη ράχη της τα περήφανα Τζουμέρκα. Για το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Ηπειρωτών Ηλιούπολης
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Νικ. Σπέγγος Γιάννης Κωστούλας . 

Δεν υπάρχουν σχόλια: