Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

Μιά ιστορία θα σας πω . . . .

Μια ιστορία θα σας πω σχετικά με την κατάκτηση της πρώτης θέσης στο τουρνουά ποδοσφαίρου φέτος το καλοκαίρι στην ορεινή πατρίδα , από το " Καπρό " .
Η ιστορία λοιπόν ξεκινά από πέρσι , σε ένα καφενείο του Αρματωλικού αμέσως μετά το παιχνίδι με την ομάδα του χωριού .
Μάλλον ξεκινά δύο ημέρες νωρίτερα όταν και παίζουμε στο Παχτούρι με την ομάδα του Παχτουρίου . Μετά το τέλος του παιχνιδιού , και τις αψιμαχίες που είχαμε μεταξύ μας , αποφασίσαμε εν θερμό , το επόμενο παιχνίδι , με το Αρματωλικό , να το δώσουμε στο δικό τους γήπεδο . Βάλαμε και δικό τους διαιτητή , τον Πέτρο Τεντολούρη και ήρθε και έδεσε το γλυκό .
Αποτέλεσμα : Στην αρχή του αγώνα δίνει ένα πέναλτι , εναντίον μας που ήταν δεν ήταν .
Δεν βαριέσαι είπαμε . Ας μην κάνουμε φασαρία . Χάνουμε 1 - 0 .
Μετά από λίγη ώρα βάζουμε γκολ , και ενώ ο Πέτρος πάει προς την σέντρα , οι παίχτες του Αρματωλικού Φωνάζουν ότι έγινε επιθετικό φάουλ .
Δεν βαριέσαι είπαμε ξανά . Και ακυρώνετε το Γκολ .
Στο τέλος 90+ φάγαμε και το δεύτερο και ήρθαμε στα ίσια μας .
Στο καφενείο λοιπόν , μετά το τέλος του παιχνιδιού , μαζευτήκαμε και είπαμε μεταξύ μας ότι κάποια στιγμή , αν θέλουμε να κάνουμε κάτι πάνω σ' αυτό το θέμα , πρέπει να σοβαρευτούμε και να οργανωθούμε .
Έτσι από τον φθινόπωρο αρχίσαμε κάθε εβδομάδα αυτοί που είμαστε στην Αθήνα να βρισκόμαστε και να παίζουμε την μπαλίτσα μας , να κάνουμε την πλάκα μας , να πίνουμε τις μπυρίτσες μας και γενικώς ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ ΝΑ ΣΥΝΕΝΟΟΥΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΝΟΜΑΣΤΕ .
Έτσι στην πορεία είδαμε ότι μπορούμε να πετύχουμε και τον στόχο μας , να κατακτήσουμε το τουρνουά .
Γι' αυτό και όταν βρεθήκαμε εκτός στην αρχή , όταν έγιναν οι όμιλοι , κάπου θολώσαμε γιατί χάναμε κάτι για το οποίο πιστεύαμε και το οποίο θέλαμε .
Στο τέλος όμως όλα τακτοποιήθηκαν .
Και ερχόμαστε στους αγώνες του φετινού τουρνουά .
Ξεκινάμε με την Νεράϊδα μέσα στο γήπεδό της .
Κατά την διάρκεια του αγώνα ο Παναγιώτης ο Γούλας που ήταν διαιτητής έδωσε δύο ( 2 )
πέναλτι υπέρ της Νεράϊδας .
Ο άνθρωπος επαγγελματίας διαιτητής δεν είναι , αυτό είδε αυτό σφύριξε .
Ούτε φασαρίες , ούτε παράπονα , ούτε τίποτα .
Κερδίζουμε 5 -3 . Ούτε οι Νεραϊδιώτες είπανε τίποτα .
Δεύτερος αγώνας με τον Αετό .
Αποτέλεσμα 5 - 5.
Ούτε φασαρίες , ούτε παράπονα , ούτε τίποτα .
Τρίτος αγώνας με την Νέα Πέυκη .
Κερδίζουμε 3 - 1 .
Ούτε εδώ παράπονα , ούτε φασαρίες , ούτε τίποτα .
Μάλιστα προς το τέλος του αγώνα , και ενώ το σκορ ήταν 3 - 1 , οι αντίπαλοι παίχτες μας λέγανε χαριτολογώντας να τους αφήσουμε να βάλουν άλλο ένα γκολ .
Ερχόμαστε τώρα στον ημιτελικό με το Αρματωλικό , μέσα στο γήπεδό του όπως πέρυσι .
Όλοι με μια φωνή είπαμε ότι δεν θα δεχτούμε όπως πέρυσι να κάτσουμε σαν καλά παιδιά να δεχτούμε την μοίρα μας .
Διαιτητής ορίστηκε ένα παλικάρι από το Παχτούρι ο οποίος είναι ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ και σφυρίζει στην Δ' Εθνική .
Ούτε μας αδίκησε , ούτε μας ευνόησε .
Απλά σαν επαγγελματίας ήθελε να είναι όλα τυπικά .
Βγήκε η μπάλα άουτ , στηστηνα κάτω στα έξι βήματα .Ούτε βήμα παραπάνω . Δυο βήματα πίσω το αράουτ γιατί η μπάλα βγήκε πιο πίσω .
Τυπικότητες που όταν σου τις λέει λες και απευθύνετε σε επαγγελματίες κάπου σε εκνευρίζουν .
Παίξαμε και με περισσότερο πάθος , ίσως και με περισσότερη δύναμη από τους παίχτες του Αρματωλικού και έτσι πήραμε τον αγώνα με 2 - 1 .
Και ερχόμαστε στον τελικό πάλι με την Νεράϊδα .
Κατεβαίνουνε στο Παχτούρι για να το πάρουμε .
Με τον διαιτητή που σφύριξε στο Αρματωλικό .
Στα πρώτα τριάντα λεπτά προ ηγούμαστε ήδη 2 - ο .
Και κάπου εκεί πάει να χαλάσει όλο το τουρνουά με μία φάση .
Στην προσπάθεια ενός παίχτη μας μα διώξει την μπάλα μέσα στην περιοχή η μπάλα βρίσκει το χέρι του Μάριου στο μισό μέτρο (σημ.:σε όλο το τουρνουά έπαιξε μόνο αυτά τα 30 λεπτά ) .
Αμέσως ο Κος διαιτητής σφυρίζει το πέναλτι .
Μπορούσε να το δώσει , μπορούσε και να μην το δώσει γιατί ήταν πάρα πολύ κοντά .
Ο Μάριος τον έβρισε και αυτός τον απέβαλε ΣΩΣΤΑ .
Κάπου εκεί άναψε το φιτίλι .
Αποτέλεσμα ήταν να σηκωθεί για να φύγει απειλώντας ότι θα διακόψει το παιχνίδι .
Από την μεριά του μπορεί να είχε δίκιο αλλά και εμείς απο την μεριά μας είχαμε δίκιο .
Νιώθαμε ότι κάτι που το θέλαμε και κάτι που το δικαιούμαστε με την εικόνα των πρώτων λεπτών του αγώνα , μια στραβή απόφαση πάει να μας το στερήσει .
Να τονίσω ότι με τους παίχτες της Νεράϊδας δεν ανταλλάξαμε ούτε μια στραβή κουβέντα .
Ευτυχώς στο τέλος πρυτάνευσε η λογική γιατί θα ήταν κρίμα να χαλάσει μια γιορτή .
Γιατί το φετινό τουρνουά ποδοσφαίρου ήταν μια πραγματική γιορτή για την ορεινή πατρίδα που είχαν συμμετοχή ΟΛΑ ΤΑ ΧΩΡΙΑ .
Και αφού συνεχίστηκε ο αγώνας και το πέναλτι έγινε γκολ , και εμείς με εννέα παίχτες μας βρίσκει και δεύτερη άτυχη στιγμή . Ο βασικός μας τερματοφύλακας παθαίνει τράβηγμα και ο Κώστας κατεβαίνει από τις κερκίδες με βερμούδα .
Ούτε εδώ χάνουμε το κουράγιο μας παρόλο με το που μπαίνει μέσα , όντως κρύος ακόμα , δεχόμαστε την ισοφάριση από την Νεράϊδα .
Στο δεύτερο ημίχρονο τρώγαμε σίδερα , γιατί το πιστεύαμε .
Και προς το τέλος βάζουμε και το τρίτο και σηκώνουμε το κύπελο .
Γιατί το θέλαμε και το πιστεύαμε .
Κλασικό παράδειγμα ο Πάνος ο Λιάπης .
Ήρθε στο χωριό και αγωνίστηκε στον πρώτο αγώνα μα την Νεράϊδα και με τον Αετό .
Μετά έφυγε και ήρθε στην Αθήνα ξανά για δουλειά . Με την Νέα Πεύκη απών .
Ξανάρθε στο χωριό και αγωνίστηκε με το Αρματωλικο και αμέσως έφυγε ξανά για δουλειά στην Αθήνα .
Την ημέρα του τελικού τελείωσε την δουλειά αργά το μεσημέρι και δεν προλάβαινε να ξανανέβει στο χωριό και να αγωνιστεί . Κάθε λίγο και λιγάκι όμως έπαιρνε τηλέφωνο και μάθαινε την εξέλιξη του αγώνα .
Φέτος το θέλαμε , οργανωθήκαμε , πιστέψαμε , παλέψαμε και το πήραμε .
Να παραθέσω και ένα αξιοσημείωτο γεγονός .
Ο Κος Χρηστάκης από το Παχτούρι , που κάποιες αναφορές παρουσίαζαν ότι πέρυσι τον χτυπήσανε κάποιοι νταήδες , οι συνήθεις ύποπτοι , οι Καπροϊτες , φέτος μετά το τέλος του τελικού , σαν κύριος με Κ κεφαλαίο ήρθε και μας έδωσε συγχαρητήρια λέγοντας μας μπράβο ήσασταν οι καλύτεροι και κερδίσατε δίκαια .
Κυρίες και Κύριοι .
Έτσι έχει η ιστορία .
Ο παρονομαστής είναι ότι όταν θέλεις κάτι , όταν πιστεύεις ότι μπορείς να το κάνεις και όταν οργανώνεσαι σωστά και παλεύεις , μπορεί και να τα καταφέρεις .
Είναι πιο εύκολο να φτάσεις στο στόχο σου .

Δεν υπάρχουν σχόλια: