Κάποιος που θέλει την εκτροπή του Αχελώου .

Η δράση κατά της μερικής εκτροπής του Αχελώου…

…Και η αδράνεια της ΠΑΣΕ η οποία επέφερε την απώλεια της αποδοχής του έργου, από την ελληνική κοινωνία.
Οι επόμενες ημέρες είναι κρίσιμες για την εκτροπή του άνω ρου του Αχελώου.
Του Λάζαρου Μάμαλη . Εφημερίδα "Έρευνα" .
Το Συμβούλιο της Επικρατείας, σύντομα αναμένεται να εκδώσει την πολυσυζητημένη απόφαση η οποία θα κρίνει το μέλλον του έργου.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας κάνει τη δουλειά του. Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, οι Αιτωλοακαρνάνες, τα εκδοτικά και τα κατασκευαστικά συμφέροντα, επίσης, κάνουν τη δουλειά τους, όπως μπορούν καλύτερα για την εξυπηρέτηση πρωτίστως των δικών τους συμφερόντων και επιδιώξεων.
Το ΣτΕ, προφανώς θα κρίνει το νομικό μέρος του έργου. Αν οι τελευταίες αποφάσεις του υπουργού Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων Γιώργου Σουφλιά είναι σύμφωνες με το Σύνταγμα ή όχι.
Άλλο το νομικό μέρος που εξαρτάται από το «δέσιμο» του έργου, από το ΥΠΕΧΩΔΕ και άλλο η ουσία του έργου η οποία μπορεί να συζητηθεί.
Μπορεί να συζητηθεί μάλιστα και αντιστρόφως… Δηλαδή, με την εύκολη αποδοχή, την ηθική και περιβαλλοντική νομιμοποίηση, ανάλογων έργων που έγιναν- τόσο από τους Αιτωλοακαρνάνες, όσο και από τις περιβαλλοντικές οργανώσεις. Για παράδειγμα, οι μισοί σχεδόν, ποταμοί της Στερεάς Ελλάδας έχουν ήδη εκτραπεί, για την ύδρευση του λεκανοπεδίου των Αθηνών. Αλήθεια, αυτό γιατί δεν μπαίνει στη δημόσια συζήτηση;
Πρώτα, χρησιμοποιήθηκαν τα νερά της Υλίκης από τη Βοιωτία. Όταν είδαν πως δεν φτάνουν αυτά, πήραν και τα νερά του Μόρνου, που βρίσκεται στη Φωκίδα. Όταν και τα νερά του Μόρνου αποδείχθηκαν λίγα για να ξεδιψάσουν το λεκανοπέδιο, προχώρησαν στην εκτροπή του Εύηνου ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση περί των 200 χιλιομέτρων από την Αθήνα, κοντά στην Ναύπακτο, επίσης, στο Νομό Αιτωλοακαρνανίας.
Για τις συγκεκριμένες εκτροπές, οι οικολογικές οργανώσεις δεν έδειξαν ανάλογη ευαισθησία. Γιατί; Μήπως, εκεί δεν υπήρχε ευαίσθητο οικοσύστημα; Αντίθετα, για τη μερική εκτροπή του άνω ρου του Αχελώου, στη Θεσσαλία από την οποία μάλιστα, πηγάζει για να καταλήξει, διαμέσου της Αιτωλοακαρνανίας, στο Ιόνιο Πέλαγος, η ευαισθησία για ζητήματα περιβαλλοντικού κυρίως περιεχομένου, που τίθενται, (υπαρκτά ή μη, πρόκειται για άλλο θέμα), περισσεύει.
Το γιατί, θα πρέπει κάποτε να συζητηθεί. Όχι ανεξάρτητα, αλλά συγκριτικά με τις υπόλοιπες εκτροπές για να καταλήξουμε σε ασφαλέστερα συμπεράσματα.
Προφανώς, το ζήτημα δεν θα το βάλουν, ούτε οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, ούτε οι Αιτωλοακαρνάνες, ούτε τα αντιτιθέμενα εκδοτικά συμφέροντα. Το ζήτημα πρέπει να τεθεί πρωτίστως, από την ΠΑΣΕ η αδράνεια της οποίας, σε συνδυασμό με τη δράση όλων εκείνων που αντιτίθενται στη μερική εκτροπή, επέφερε την απώλεια της αποδοχής του έργου, από την ελληνική κοινωνία.