ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΗΤΕΡΑ . . . .

10 Μαϊου σήμερα . Χρόνια πολλά σε όλες τις ΜΗΤΕΡΕΣ του κόσμου.

Οι επέτειοι καθιερώνονται για να θυμίζουν κάποια γεγονότα που έγιναν σταθμοί στην ιστορία ή για να τιμηθούν κάποιοι ήρωες. Αν ο ανδρικός ηρωισμός στους πολέμους δημιουργείται κάτω από την πίεση μεγάλων γεγονότων και υψηλών καταστάσεων ζωής, ο ηρωισμός της μάνας πηγάζει ελεύθερα μέσα από την ίδια τη φύση της γυναίκας, που στερείται την ελευθερία της για να ζήσει μιαν άλλη διαφορετική ελευθερία: Τη χαρά της προσφοράς που κάποτε κρατάει μια ολόκληρη ζωή γεμάτη πολλές φορές από αδικίες, στερήσεις, πόνους… Όσο και αν η Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας έχει συμβολική σημασία, δίνει την ευκαιρία στον καθένα μας να ανατιμήσει μέσα στη συνείδησή του το μέγεθος του χρέους του σ' εκείνην που μας χάρισε τη ζωή, που στη μορφή της πρωτοείδαμε το θαύμα του κόσμου. Αν και χρειάστηκε να ζήσουμε ακόμα και άσχημες εμπειρίες για να εκτιμήσουμε σωστά τις σιωπηλές θυσίες της μάνας και να προσεγγίσουμε το πραγματικό νόημα και την ουσία της αληθινής αγάπης, τώρα πλέον ξέρουμε πως κανείς δεν μας αγαπάει και δεν μας νοιάζεται σαν τη μάνα μας.


Μια φορά κι έναν καιρό
Μια φορά κι έναν καιρό ένα παιδί ήταν έτοιμο να γεννηθεί. Την προηγούμενη ημέρα, πανικοβλημένο που θα το έστελνε ο Θεός στη Γη, ρώτησε: «Πώς θα μπορέσω να ζήσω εκεί μόνο αβοήθητο;». Τότε ο Θεός τού απάντησε: «Μην ανησυχείς, θα σε περιμένει στη Γη ένας άγγελος. Θα σε μάθει να μιλάς, να περπατάς, θα σε προστατεύει από τους κακούς. Αν χρειαστεί θα βάλει και την ίδια του τη ζωή σε κίνδυνο για τη δική σου ζωή. Ο άγγελός σου θα σε μεγαλώσει, θα σε διδάξει και θα είναι δίπλα σου σε κάθε σου βήμα». «Θεέ μου, πες μου το όνομα του αγγέλου μου, σε παρακαλώ, για να τον βρω», είπε το μωρό. Ο Θεός απάντησε: «Τον άγγελό σου θα τον αναγνωρίσεις εύκολα, θα είναι ο πρώτος που θ' αντικρίσεις φτάνοντας στη Γη, φώναζέ τον μαμά».
Χιλιάδες έργα, παραμύθια, βιβλία και τραγούδια έχουν γραφτεί για τη μάνα, προσπαθώντας να μας δείξουν το αυτονόητο· ότι η μητέρα μας είναι ό,τι πιο σημαντικό, πιο πολύτιμο και αγαπητό έχουμε στον κόσμο.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αφιέρωσε σ' αυτόν τον άνθρωπο που λέγεται μάνα τη δεύτερη Κυριακή του Μάη. Δεν είναι σωστό μόνο αυτή την ημέρα να τη θυμόμαστε και να της λέμε «σε αγαπώ», αλλά, έστω σήμερα, απαιτείται να πούμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» και να δώσουμε μιαν αγκαλιά στο μοναδικό άνθρωπο στον κόσμο που μας αγαπάει τόσο πολύ, συγχωρώντας μας τα πάντα.


«Χτύπησες παιδί μου;»
ΚΑΠΟΤΕ ήταν κάποιος που αγαπούσε πολύ μια κοπέλα. Αυτή του ζήτησε ως απόδειξη της αγάπης του να της φέρει την καρδιά της μάνας του. Εκείνος πήγε, σκότωσε τη μητέρα του, ξερίζωσε την καρδιά της με σκοπό να τη δώσει στην κοπέλα που αγαπούσε. Προχωρώντας στο δρόμο και κρατώντας στα χέρια του την καρδιά της μάνας του, σκόνταψε και έπεσε. Τότε ακούστηκε μια φωνή από τη μητρική καρδιά, που έλεγε: «Χτύπησες παιδί μου;». Αυτή ήταν η καρδιά της μάνας μας. Σ' ευχαριστώ, μαμά, που ανιδιοτελώς δέχεσαι τα νεύρα μου, τις ιδιοτροπίες μου, το κάθε ξέσπασμά μου. Σ' ευχαριστώ που είσαι δίπλα μου κάθε στιγμή, καλή και κακή, χωρίς καν να σου το ζητήσω. Σ' ευχαριστώ που σε νιώθω κοντά μου σε κάθε μου βήμα και απλά… δεν φοβάμαι.