Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009

Λευτέρης Αναστασίου . Απόψεις και λόγια . . . . . . . .

Το παρακάτω κείμενο είναι του συγχωριανού μας Λ.Αναστασίου απο τη Λαφίνα και το διαβάσαμε στην εφημερίδα Τρικαλινά Νέα την ΚΥΡΙΑΚΉ 31-05 2009 . Επίσης να αναφέρουμε οτι τα γραφόμενα του Κου Λευτέρη δεν αποτελούν και δεν είναι και απόψεις του γράφοντα και του blog . Εμείς απλώς τα παρουσιάζουμε .
Έξαρση Δεξιάς Χυδαιότητας.
Συντάχθηκε απο τον/την Λευτέρης Αθ. Αναστασίου
Κυριακή, 31 Μάιος 2009 17:44
Το πρόταγμα «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα».
«Η ελευθερία έγκειται στη μεταβολή του Κράτους από όργανο ανώτερο από την κοινωνία σε όργανο εξαρτώμενο ολοκληρωτικά απ’ αυτήν».
Κ. ΜΑΡΞ: Κριτική στο πρόγραμμα Γκότα
Όταν η πολιτική είναι φτηνιάρικη και ρηχή στηρίζεται και σε χυδαία διαφημιστικά προεκλογικά μηνύματα. Χυδαία και ανιστόρητα μαζί. Το μόνο που επιδιώκει είναι η διαστρέβλωση. Παλαιά όσο και μονότονη αυτή η τακτική της Δεξιάς…! Το τελευταίο κρούσμα αισχρής παραποίησης είναι η από πλευράς του κ. Καραμανλή επιχειρούμενη απαξίωση του διλήμματος «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» που διατύπωσε η Ρόζα Λούξεμπουργκ το 1915 στο δοκίμιό της «η κρίση της Σοσιαλδημοκρατίας» και είχε θέσει ο Γ. Παπανδρέου σε μια προσπάθεια να ερμηνεύσει τη σημερινή οικονομική παγκόσμια κρίση.
Φανερώνει πως η Δεξιά – και όχι μόνο η Ελληνική – εν μέσω πανικού επέλεξε μια μάχη για τις ευρωεκλογές με όπλα το ψέμα και τη χυδαιότητα.
Δείχνει ακόμα το ολιγογράμματο του Έλληνα πρωθυπουργού σε ιδεολογικά θέματα και την παιδαριώδη αντίληψη που έχει, επηρεασμένος ίσως από καουμπόϋκα έργα για τη βαρβαρότητα… Τους προσωποποιεί σε… Ινδιάνους στην... Άγρια Δύση…
Και είναι ομολογουμένως αστείο, φαιδρό και εξόχως α-νόητο (δίχως νόηση) να ερμηνεύει το δίλημμα ως μομφή κατά των οπαδών του. Δεν κατάλαβε ίσως ο εν Ραφήνα αναπαυόμενος ότι το δίλημμα δεν αναφέρεται σε πολίτες –ψηφοφόρους αλλά σε συστήματα διακυβέρνησης. Και αποτελεί ύβριν κατά των συντηρητικών ψηφοφόρων, που υποτιμά βάναυσα τη νοημοσύνη τους. Πρόκειται άραγε για γκάφα ή διαστρέβλωση;
Θεωρούμε ότι συμβαίνουν και τα δύο. Για το πρώτο φταίει το έλλειμμα αναλόγου Παιδείας. Για το δεύτερο είναι υπεύθυνοι οι αδόκιμοι επικοινωνιακοί σχεδιασμοί της… στενής ομάδας του γραφείου… Μαξίμου.
Που να κατανοήσουν οι … Λούληδες της Δεξιάς ότι το δίλημμα «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» το 1915 συνδεόταν με την μετά τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο έναρξη της πτώσης στη βαρβαρότητα.
Ο ουμανισμός της Ρ. Λούξεμπουργκ συνδεόταν με μιαν αντίληψη της επανάστασης ως απελευθέρωσης όλων των ανθρώπινων υπάρξεων από την διπλή ταπείνωση του να καταπιέζονται ή να καταπιέζουν.
«Χωρίς ελεύθερη πάλη των ιδεών η ζωή ξεψυχάει μέσα σ’ όλους τους δημόσιους θεσμούς, γίνεται μια ζωή επιφανειακή, όπου η γραφειοκρατία μένει το μόνο ενεργό στοιχείο», θα γράψει η «κόκκινη Ρόζα». Και θα προφητέψει σωστά. Το αποτέλεσμα σήμερα το βεβαιώνει απόλυτα… Κι ας λέει ο ξύλινος δογματικός το… «πιστεύω» του…
Οι όποιες αδυναμίες, τα όποια σφάλματα δεν μπορούν να ανατρέψουν το δίκαιο και αληθινό νόημα του διλήμματος. Ο Θ. Γιαλκέτσης επισημαίνει: «Η χαραυγή του καπιταλισμού σημαδεύεται από την πιο ωμή και βάρβαρη βία, που περιλαμβάνει την υποδούλωση και την εξόντωση πληθυσμών, την κατάκτηση και λεηλασία, την απάνθρωπη μεταχείριση των αδύναμων και ανυπεράσπιστων. Η Ρόζα διαισθανόταν ότι με την κήρυξη του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου ερχόταν μια «εξελιγμένη» μορφή βαρβαρότητας… Που δυστυχώς θα είχε και άλλη αλματώδη εξέλιξη στο Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και σήμερα με το «Γκουαντάναμο» το «Άμπου – Γκράιμπς» και είναι τα άλλα… ευαγή ιδρύματα…
«Σοσιαλμανίες» θα πουν οι «υγιώς και εθνικοφρόνως σκεπτόμενοι» οι καθ’ ημάς Δεξιοί της πατρίδας κάπηλοι. Αλλά οι «απλώς σκεπτόμενοι» θα θυμηθούν… Θα θυμηθούν με πόσο ελαφράν καρδίαν οι πάτρωνες αυτής της παράταξης, οι μυστικές υπηρεσίες των τέκνων της (Πιπινέλη, Καρδαμάκη, Καλαντζή…) και οι τρωγλοδύτες της εθνικοφροσύνης κατασκεύαζαν έγγραφα, «ντοκουμέντα» μάρτυρες για να αποδείξουν ό,τι τους συμφέρει και να εξοβελίσουν όποιον τους ενοχλεί.
Πως λοιπόν να μην παρασυρθεί ο σημερινός πρωθιερέας της Δεξιάς στη διαστρέβλωση, στην παραχάραξη και στην κακή ερμηνεία του πραγματικά αληθινού νοήματος του ιδεολογικού προτάγματος «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα»;
Και για να επανέλθουμε στην ερμηνεία του συστήματος για τα όσα εκφράζει το δίκαιο μήνυμα της Ρ. Λούξεμπουργκ.
Το τι σημαίνει και ποιους στόχους υπηρετεί ο Σοσιαλισμός και μάλιστα ο Δημοκρατικός Σοσιαλισμός (αν και ο επιθετικός προσδιορισμός είναι πλεονασμός) είναι γνωστά.
Δυστυχώς τα τελευταία 20 χρόνια η συκοφαντία και η απαξίωση οργίασαν… Το «κοινωνικό κράτος» εσήμαινε καθυστέρηση… Η «κοινωνική συμμετοχή» ταυτιζόταν με την οχλοκρατία… Η «κοινωνικοποίηση» οργανισμών και οικονομικών δραστηριοτήτων αποτελούσε ειδεχθές έγκλημα…
Κυριαρχούσε ένας ανάλγητος «νεοφιλελευθερισμός» και ένας «πρόστυχος» εκσυγχρονισμός με καραδεξιά κατεύθυνση. Το αποτέλεσμα; Εις «βόδυνον εκπεσείν». Οι φούσκες έσκασαν. Η διαφθορά βγήκε στον αφρό. Τρέχουν όλα τα «θρασίμια της ελεύθερης αγοράς» να σηκώσουν το κεφάλι πάνω από τα βοθρολύμματα ν’ αναπνεύσουν… Η ανεργία, η πείνα, η ανασφάλεια αντάμα με την απελπισία γυρνάει στους παγερούς δρόμους της οικουμένης… Όλοι μιλούν για κρίση… Κρίση οικονομική, κρίση κοινωνική, κρίση ηθική, κρίση αξιών, κρίση ιδεολογική… και κυριαρχεί γενικός αφορισμός του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος. Είναι ή δεν είναι αληθινό το δίλημμα «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα»;
Και κ. Πρωθυπουργέ,
Δεν είναι βαρβαρότητα να μην έχω δουλειά; Δεν είναι βαρβαρότητα να πεινάω και κάποιοι σαν εσάς να έχουν να ζήσουν 14 γενιές;
Δεν είναι βαρβαρότητα να μην έχω ασφάλιση και ως συνέπεια να μην μπορώ να παίρνω τα φάρμακά μου;
Δεν είναι βαρβαρότητα τα δικά σας παιδιά να φοιτούν σε άρτια εξοπλισμένα… «κολέγια» και τα δικά μου να «στοιβάζονται» σε μια αίθουσα που μπάζει από παντού νερά;
Δεν είναι βαρβαρότητα εσύ να απολαμβάνεις θεάματα στο… «Μέγαρο Μουσικής» και εγώ να μην μπορώ να δω ούτε τη… «Γκόλφω» στη γειτονιά μου;
Δεν είναι βαρβαρότητα εσύ να ντύνεσαι με «Αρμάνι» και 'γω να ντρέπομαι για τη φορεσιά μου και την ξυπολησιά μου και να καταφεύγω στα… ρουμάνια;
Και τέλος κ. Πρωθυπουργέ δεν είναι ντροπή να υποτιμάς τόσο βάναυσα τη νοημοσύνη του Λαού και να διαστρέφεις τόσο μακιαβελικά το νόημα του «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα»;
Βαρβαρότητα – Δεξιά είπες; Ευχαριστώ δεν θα πάρω. Το Σοσιαλισμό αγκαλιάζω και αγωνίζομαι. Τη μόνη πια ελπίδα. Το μόνο παράθυρο για ένα μέλλον ξάστερο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: