Πανθεσσαλικό ιστορικό συνέδριο .

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ . . . .
Δόθηκε στη δημοσιότητα το πρόγραμμα .
Το συνέδριο διεξάγεται υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Θεσσαλίας και περιλαμβάνει πλούσιες και πρωτότυπες επιστημονικές ανακοινώσεις.
Ανακοινώθηκε χθες το πρόγραμμα του επιστημονικού-ιστορικού πανθεσσαλικού συνεδρίου συνεδρίου της Πανθεσσαλικής Στέγης το οποίο πραγματοποιείται στις 19 και 20 Νοεμβρίου στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην αίθουσα εκδηλώσεων του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός». Το συνέδριο διεξάγεται υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Θεσσαλίας και περιλαμβάνει πλούσιες και πρωτότυπες επιστημονικές ανακοινώσεις.
Ιστορία .
Σύμφωνα με όσα αναφέρεται από την Περιφέρεια Θεσσαλίας, η παρουσία των Τούρκων στη Θεσσαλία σημειώνεται από το τέλος του 14ου αιώνα, όταν ο σουλτάνος Βαγιαζίτ πέρασε στην Ευρώπη το 1393 και από τη Μακεδονία κατέβηκε στη Θεσσαλία. Οριστικά την κατέλαβε ο Μουράτ Β’ το 1423.
Σταθμός στην ιστορία της Θεσσαλίας υπήρξε η επανάσταση του μητροπολίτη Λαρίσης Διονυσίου του Σκυλοσόφου το 1600, ο οποίος κήρυξε ένοπλο κατά των Τούρκων αγώνα. Το κίνημα απέτυχε και τα αντίποινα των κατακτητών -σφαγές, λεηλασίες, εξανδραποδισμοί- αποδεκάτισαν τον πληθυσμό. Το 1611 ο Διονύσιος οργάνωσε νέο κίνημα από την Ήπειρο. Ο ίδιος θανατώθηκε, ενώ Θεσσαλοί και Ηπειρώτες δοκιμάστηκαν ξανά από τις τουρκικές ωμότητες. Μεγάλο πλήγμα υπέστη ο ελληνικός λαός μετά τα Ορλωφικά (1770 - 1774), όταν οι Τούρκοι πυρπόλησαν τους οικισμούς, κατέστρεψαν τη μοναδική εκκλησία που είχε απομείνει στη Λάρισα, του Αγίου Αχιλλείου, άρπαξαν τις περιουσίες των πλουσίων και αφάνισαν τους κατοίκους. Έτσι τις παραμονές της Ελληνικής Επανάστασης στη Λάρισα δεν υπήρχε χριστιανική εκκλησία, αλλά υπήρχαν συναγωγή και 24 τζαμιά.
Παρ’ ότι υπήρχαν στρατιωτικές δυνάμεις στη Λάρισα και τα Τρίκαλα, τα χωριά του Πηλίου και το Τρίκερι επαναστάτησαν στις αρχές Μαΐου 1821, αλλά η επανάσταση πνίγηκε στο αίμα από το Δράμαλη το 1822. Άκαρπη απέβη και η προσπάθεια αναζωπύρωσης το 1823. Σημαντική όμως ήταν η συμμετοχή των Θεσσαλών στη Στερεά και την Πελοπόννησο. Παρόντες ήταν και στις εθνικές συνελεύσεις.
Η Θεσσαλία έμεινε έξω από τα σύνορα του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους και το 1841, στη διάρκεια του Τουρκοαιγυπτιακού πολέμου, Κρήτη και Θεσσαλία επαναστάτησαν χωρίς αποτέλεσμα. Νέο επαναστατικό κίνημα εκδηλώθηκε το 1854. Τον αγώνα άρχισαν 300 Μακεδόνες με επικεφαλή το Θεόδωρο Ζιάκα. Τους επαναστάτες ενίσχυσε το Σώμα τον Ολυμπίων και στις 12 Μαρτίου 1854 κατέλαβαν το χωριό Πλάκα. Οι συγκρούσεις με τις τουρκικές φρουρές συνεχίστηκαν στο Φανάρι, στο Δομοκό, στο Βόλο και στα Φάρσαλα. Στις 9 Μαΐου η νίκη των Ελλήνων στην Καλαμπάκα ώθησε τους Άγγλους και τους Γάλλους να ζητήσουν από την ελληνική κυβέρνηση να αποδοκιμάσει τον απελευθερωτικό αγώνα.
Εξέγερση .
Νέα εξέγερση εκδηλώθηκε το 1877, στη διάρκεια, όπως διευκρινίζεται, νέου Ρωσοτουρκικού πολέμου όταν οι Θεσσαλοί κατέλαβαν τη μονή Σουθριάς κοντά στο Βόλο, που όμως ανακατέλαβαν οι Τούρκοι. Στα μέσα Ιανουαρίου 1878 το Πήλιο επαναστάτησε, σχημάτισε προσωρινή διοίκηση και κήρυξε την ένωσή του με το ελεύθερο κράτος. Αλλά και πάλι οι φιλικές προς την Τουρκία χώρες υποχρέωσαν την Ελλάδα να ανακαλέσει τις δυνάμεις του στρατού που είχαν έρθει για βοήθεια. Η τύχη της Θεσσαλίας κρίθηκε στο Συνέδριο του Βερολίνου τον lούνιο του 1878, που είχε συνέλθει για την αναθεώρηση της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου, με την οποία τερματιζόταν ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος. Η τελική διμερής συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και την Οθωμανική αυτοκρατορία συνομολογήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 28 Μαρτίου 1881. Με αυτή τη συμφωνία στην Ελλάδα προσαρτήθηκαν ο νομός Άρτας, τμήμα της Ηπείρου και η Θεσσαλία - αφήνοντας όμως εκτός την περιοχή της Ελασσόνας. Στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 η Θεσσαλία δοκιμάστηκε και πάλι όταν ο στρατός αναγκάστηκε να υποχωρήσει ως την περιοχή της Λαμίας, όπου υπογράφηκε ανακωχή, με νέα όρια σε βάρος της Ελλάδας. Οι υπόλοιπες περιοχές της Θεσσαλίας απελευθερώθηκαν στους Βαλκανικούς Πολέμους το 1912 – 1913, καταλήγουν τα ίδια στοιχεία.
ΕΡΕΥΝΑ .